In de opkomende wijk Son Güells in Palma is begonnen met de bouw van 64 woningen, een gebeurtenis die zowel hoop als scepsis wekt. Van deze woningen zijn er slechts 26 aangemerkt als betaalbaar. Maar is dit aantal wel voldoende om de gespannen woningmarkt in de stad merkbaar te ontlasten? Of is het slechts een druppel op een gloeiende plaat, een ontoereikende maatregel om een diepgaand probleem op te lossen?
Hieronder volgt een realiteitscheck, waarin de dagelijkse gevolgen, de verwaarloosde aspecten en concrete verbeteringsvoorstellen worden belicht. De centrale vraag is: zijn 26 woningen met prijsbeperking van de in totaal 64 geplande eenheden voldoende om de woningnood in Palma te verlichten? Of wordt hier opnieuw een ontoereikende oplossing als wondermiddel gepresenteerd?
De projectontwikkelaar is begonnen met de werkzaamheden aan een privéwooncomplex in Son Güells. Het project omvat 64 appartementen met één tot vier slaapkamers. De penthouse-appartementen worden voorzien van dakterrassen, terwijl de appartementen op de begane grond beschikken over privétuinen. Van de 64 wooneenheden worden er 38 op de vrije markt aangeboden, terwijl 26 tegen gereguleerde prijzen beschikbaar zullen zijn. Het complex zal ook groene zones, gemeenschappelijke ruimtes en een zwembad omvatten.
In de wijk Son Güells zijn in totaal nog eens ongeveer 3.000 woningen gepland. Een kritische analyse laat zien dat de situatie complexer is dan op het eerste gezicht lijkt. Een aandeel van 26 van de 64 prijsgebonden woningen komt overeen met minder dan 41 procent. Het blijft onduidelijk hoeveel van deze woningen daadwerkelijk betaalbaar zullen zijn voor huishoudens met een gemiddeld inkomen. Zullen deze woningen op lange termijn beschikbaar zijn voor de huurmarkt of worden ze ontworpen als koopwoningen met doorverkoopopties voor investeerders?
Bovendien rijst de vraag hoe dit ene complex past in een stedelijk weefsel dat in de toekomst duizenden nieuwe woningen moet huisvesten. In het publieke debat wordt vaak gesproken over vierkante meters en dakterrassen, terwijl belangrijke aspecten zoals de infrastructuur worden verwaarloosd. Waar moeten kinderen naar school gaan als honderden gezinnen naar Son Güells verhuizen? Wie betaalt de kosten voor de uitbreiding van de water- en rioleringssystemen, de busverbindingen of de medische zorg?
Ook de invloed van de vele nieuwe woningen op de lokale huurmarkt en de levenskwaliteit van bestaande wijken wordt zelden besproken. Welke eisen worden gesteld aan duurzaam waterverbruik, energie-efficiëntie en echte vergroening? Of gaat het hier slechts om cosmetische maatregelen?
Dit beeld herhaalt zich op veel bouwplaatsen in Palma: hoog tempo, zichtbare bouwactiviteiten – en de vraag naar het maatschappelijk nut. Om de situatie te verbeteren, zijn concrete oplossingen nodig:
1) Verhoging van het percentage: de stad zou bij nieuwe grootschalige projecten een hoger percentage prijsgebonden woningen moeten voorschrijven – idealiter 50-60 procent, afhankelijk van de omvang van het project.
2) Langdurige binding: prijsgebonden woningen zouden op lange termijn moeten worden gebonden aan huur- of bezettingsregels om speculatie te voorkomen.
3) Infrastructuurheffing: bouwvergunningen moeten worden gekoppeld aan verplichte bijdragen aan de stedelijke infrastructuur (scholen, kinderdagverblijven, openbaar vervoer, water).
4) Sociale mix: in plaats van gesloten privéwijken met zwembad moeten gemengde wijken met openbaar toegankelijke groene ruimtes en voorzieningen ter bevordering van de buurt ontstaan.
5) Duurzaamheid: lage-energiestandaarden, gebruik van regenwater voor tuinen, zonnepanelen op penthouses – deze maatregelen zijn planbaar en verlagen de vervolgkosten op lange termijn.
6) Stapsgewijze bebouwing: in plaats van het hele gebied onmiddellijk te verzegelen, moeten projecten stapsgewijs worden gerealiseerd, zodat de infrastructuur mee kan groeien. Woningbouw is meer dan alleen een ruwbouw en een parkeerplaats. Als Palma duizenden woningen plant in Son Güells, moet elke nieuwbouw worden getoetst op de vraag of deze de stad leefbaarder maakt of extra druk veroorzaakt. Wie nu bouwt, legt de basis voor de komende decennia – en dat geldt voor huurders, gezinnen, de buurt en de ecologie van de stad.
De start van de bouw van 64 woningen in Son Güells is een belangrijke gebeurtenis, maar nog geen keerpunt. Zonder hogere quota, langdurige verbintenissen voor de prijsgedempte eenheden en duidelijke richtlijnen voor de infrastructuur blijft veel fragmentarisch. Son Güells heeft het potentieel om een modelwijk te worden – als de stad nu de juiste koers uitzet. Anders blijft het zwembad een privéaangelegenheid en blijven de eigenlijke vragen over de woningvoorziening onbeantwoord.
Bron: agentschappen
